لوله و اتصالات پیمتاش

طراحی و ساخت استخر های شنا امروزه تابعی از استاندارد های موجود در مهندسی ساختمان می باشد.

بر پای بست، استعمال استخرهای خانگی در اشکال هندسی گوناگون طراحی می شوند و بیشتر از رعایت استانداردهای سازه،رضایت کارفرما باتوجه به فضای اندک ساختمان از دید معماری موردنظراست.

در ساخت استخرهای عمومی و چیره دست نیز با پروا به امکانات در نظر گرفته شده مطابق اهداف کارفرما،توجه به استانداردهای موجود اامی میباشد.

بر این بنیاد برپایی استخرها در زمین های لغزنده یا رونده یا در حاشیه دامداری ها یا پالایش خانه های فاضلاب مغایر همین اصول است.

بطور کلی در طراحی سازه انبار- انباشتگاه استخرها از بتن های مسلح با آرماتور بندی صحیح می باشد که در آنها نحوه توجه طراح و سازنده به اجرای آب بندها و درزهای انبساط ، نحوه کار گذاری لوله ها و مجاری تا سیساتی و نوع لوله ها و اتصالات داخل بتن ، از اهمیت بسزایی برخوردار است.

یکی از مهمترین دلایل اهمیت رعایت اصول ذکر شده ، این است که در صورت هستی گمان کردن نشتی به علت عدم رعایت اصول علاوه بر تفریق مداوم آب استخر احتمال نشت مخزن استخر و یا گزند دیدگی فونداسیون ساختمانهای جنبی استخر هستی دارد.

تعریف استخر

محل نگهداری حجم معینی از آب کاملاً پاکیزه و بهداشتی بمنظور شنا و دیگر ورزش های آبی را استخر می نامند و تفاوت بنیادین استخر های شنا با دیگر شناگاهای و امان آبی در نزدیک و اندازها از سویی و کیفیت آب مصرفی آن از جانب سایر است .

اصول طراحی استخر و جکوزی

انواع استخر شنا

بطور کلی استخر ها را در دو گونه روباز و سرپوشیده طبقه بندی نمود و وانگهی نوع کاربری آنها نیز دسته بندی دیگری را موجب می شود همانند استخرهای شنای قهرمانی ، استخر های تفریحی ، بهداشتی و درمانی که معمولاً همراه با قسمتهای دیگری همچون سونا و یا واحد های بدنسازی است .

اما صرف نظر از هر گونه بایستی دارای ابعاد واندازه هایی باشد که در زمره استخر های استاندارد قرار گیرد.

نحوه ساخت استخر با بلوک سیمان احد از راحت ترین طریق های ساخت استخر می باشد. این طریق ساخت استخر اقتصادی ترین حالت ممکن برای ساخت استخرویلایی و با حجم آب ناچیز می باشد.

در این روش می توان پس از زیرسازی و بتن ریزی کف ( حدودا ۱۵ سانتی متر) و مسلح نمودن با آرماتور دیواره های بلوکی روی کف ساخته می شوند.

بدین صورت که بعد از تراز نمود سطح کف استخر و شیب بندی آن می نا نسبت به چیدن بلوک ها اقدام نمود. توجه نمایید که برای پرکردن بلوک ها از ملات روان تری کاربرد نمایید لغایت کلیه سوراخ های بلوک گرفته شود. استفاده از سنگ بدون جذب رطوبت نیز برای پرکردن بلوک پیشنهاد می گردد.

آکام استخر

با توجه به عدم به کارگیری آرماتور در دیواره های استخر باید پروا نمایش داد که کلیه چفت و اریکه های بلوک کاملا با دقت چیده شوند.

پس از مرحله بلوک چینی می توان با به کارگیری رزین عایق بندی استخر که با ملات سیمانی مخلوط می شود عملیات سیمانکاری را اتمام داد.

استفاده از رزین آب بندی استخر علاوه بر ثبات بی اندازه سیمان و چسبندگی بهتر با بلوک می تواند در یک مرحله عملیات آب بندی استخر را نیز اتمام دهد. شیوه آب بندی استخر بدست مواد عایق بندی در تمامی مراحل بعد از بلوک چینی توصیه می گردد.

در شیوه دیگر آب ندی استخر می طاقت پس از اجرای بلوک ها سیمانی با زخامت ۵ سانتی متر برروی بلوگ ها اجرا نمود و سپس از مواد آب بندی ترکیبی جدید که با به کارگیری رزین و الیافی با به کارگیری قلمو به زخامت ۵ میلیمتر تمام حفره های سیمان را ساف نمود و سطح استخر را سیقل عدل که این پیشه علاوه بر آب بندی استخر باعث هموار شدن سطح استخر می گردد.

در استخر ها تن انسان در میان یک سیال به عنوان محیط واسطه برای انتقال حرارت قرار می گیرد. فلذا در تو استخر نیز برای آنکه افراد پرماسیدن خوشایندی داشته باشند و در درازمدت سلامت آنها به خطر نیفتد، دمای آب باید در محدوده مناسبی قرار داشته باشد. پژوهش ها پزشکی حاکی متعلق به است که دمای 26 درجه مناسب ترین دما برای آب استخرهای تفریحی از دید حفظ سلامت تن شناگران به آمار می رود. در دماههای کمتر از 26 درجه گرمای تن به سرعت به پیرامون اطراف (آب استخر) منتقل می شود که برای شناگرانی که مدت زیادی در آب می همانند اصلا خوشایند نیست. دمای بیش از 26 درجه نیز فقط مایه برباد دان شدید انرژی می شود، 

دمای استاندارد استخر و سونا و جکوزی

 ضمن آنکه دمای بیش از این محدوده برای شنا کردن کسان در تو استخر هیچ ضرورتی ندارد. البته افزایش بیش از بی گمان دمای آب استخر، مایه افزایش نرخ تبخیر، افزایش نرخ تبخیر مواد شیمیایی باره کاربرد و افزایش خرج های جاری استخر می شود.

بر مبنای اکثر کدها و دین نامه های ساختمانی، محدوده متداول دمای آب استخر بین 28-26 درجه و برای جکوزی ها نیز بیشینه دمای پیشنهاد شده 40 درجه تعیین شده است. البته بر اساس توصیه انجمن ASHRAE محدوده متداول دمای آب استخرهای مختلف که به هدف دستیابی به شرایط آسایش حرارتی شناگران تعیین شده در جدول پایین ارائه شده است. نظر به اینکه دمای آب با عوامل مختلفی از قبیل دمای هوای اطراف و نم نسبی آن در بستگی است، محدوده دمای آب، دمای هوا و نم نسبی معمولا در ساحل هم تعیین می شود.

رطوبت نسبی    دمای آب    دمای هوا    نوع استخر

%60-50    29-24 درجه    29-24 درجه    استخرهای تفریحی

%60-50    35-29 درجه    29-27 درجه    استخر های درمانی

%60-50    28-24 درجه    29-26 درجه    استخرهای قهرمانی

%60-50    32-27 درجه    29-27 درجه    استخرهای غواصی

%60-50    32-29 درجه    32-29 درجه    استخرهای سالمندان

%60-50    30-28 درجه    29-28 درجه    استخرهای هتل ها

%60-50    40-36 درجه    29-27 درجه    جکوزی ها

همان طور که در این جدول نیز تماشا می شود، در استخرهای با کاربری خاص همانند استخرهای درمانی، استخر های غواصی یا استخرهای گزیده تر سالمندان، به انگیزه کمتر بودن تحرک شناگران دمای آب استخر معمولا باید کمی بیشتر از محدوده متداول در عقیده گرفته شود. البته افزایش دمای آب، علاوه بر افزایش هزینه انرژی مصرفی استخر، مشکلات دیگری را نیز به همراه دارد:

•    در دماهای بالاتر آب، رشد و تکثیر میکروارگانیسم ها نیز سرعت می گیرد.

•    به دلیل افزایش دمای آب، بار ناشی از حضور شناگران نیز افزایش مکشوف و کلرآمین اکثریت تولید می شود.

•    افزایش دمای آب به چهره سر راست و غیر مستقیم بر انرژی مصرفی مجموعه تأثیر می گذارد.

•    افزایش دمای آب مایه افزایش دمای هوای داخل سالن استخر، افزایش بار سیستم تهویه دلنشین-دلپذیر و کاهش شاخص های آسایش درونی می شود. افزایش دمای آب با افزایش نرخ تبخیر نیز همراه است که نتیجه آن افزایش مصرف آب استخر و افزایش بار سیستم تهویه مطبوع است. علاوه بر آن، با افزایش نرخ تبخیر آب استخر، سخت تقطیر بخار آب روی سطوح داخلی استخر، خوردگی و گزند رویت تجهیزات درون سالن افزایش می یابد. بنابراین به هدف کاهش نرخ تبخیر آب استخر، دمای هوا باید به اندازه 2-1 درجه بالاتر از دمای آب باشد.

استخرهای سرباز برخلاف استخرهای سرپوشیده در دوره زمانی مشخصی از سال قابل استفاده هستند. دوره زمانی دایر بودن استخر در طول سال متناسب با شرایط آب و هوایی ناحیه متفاوت است. بنابر رهنمود مجلس NSPI دوره کارکرد استخرهای سرباز در طول سنه باید بر مبنای مناطق جغرافیایی مختلف تعریف شود. در همین راستا متصدیان استخر باید بر مبنای یک برنامه زمان بندی شده و مدون از سررسید بازگشایی و تعطیلی استخر الی سال پدران اطلاع داشته باشند. تهیه این برنامه به آنها کمک می کند گرمکن های استخرها را با یک قبل بینی زمانی منطقی خاموش کنند. این مسئله بیش از هر چیز از دیدگاه صرفه جویی در مصرف انرژی مهم است.

گرمکن استخرها معمولا بر پایه افزایش دمای آب 0.5 درجه در هر ساعت طراحی می شود. چنانچه قرار باشد آب استخر از چگونگی کاملا سرد به دمای مطلوب گرم شود، نرخ گرم شدن آب استخر تحت هیچ شرایطی نباید از 0.25 درجه بیشتر باشد. چرا که در غیر این چهره سرعت انبساط اجزای سیستم لوله کشی استخر افزایش می یابد که نتیجه آن ایجاد صدمات سازه ای یا برهم خوردن آب بندی سیستم لوله کشی خواهد بود. به همین جهت است که به گزیده تر در اثناء طراحی استخرها، نرخ افزایش دمای آب باید به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد.

از سوی دیگر سیستم کنترل مدار گرمایش آب استخر باید قابلیت انطباق ریزبین با محدوده دمایی وسیعی را داشته باشد به طوری که در استخرهای بزرگ برخی مواقع ممکن است آب مورد دربایستن برای تقسیم های گوناگون دربرگیرنده جکوزی، استخر کودکان، استخر بزرگسالان و غیره با به کارگیری یک مجموعه حرارتی و شیرهای آمیزه و ساز و برگ کنترل مناسب تأمین شود. البته به علت مشکل بودن مهار دمای آب و پیچیده شدن سیستم کنترلی در این وضعیت، معمولا به کارگیری یک سیستم گرمایشی مشترک برای تمامی استخرها پیشنهاد نمی شود.